Duurzaamheid is het synchroniseren van kennis en verantwoordelijkheid. Laat ik dat even uitleggen. Een bedrijf produceert goederen die het wil verkopen aan de maatschappij. Dit is per definitie het geval omdat klanten altijd een onderdeel zijn van die maatschappij. Dat bedrijf is zelf uiteraard ook onderdeel van de maatschappij. Zowel dat bedrijf als de klanten zijn afhankelijk van de maatschappelijke organisatie waar ze onderdeel van zijn.
Dus beide hebben baat bij de bescherming van de maatschappelijke structuur, en daarmee een verantwoordelijkheid naar de maatschappij toe voor het behoud ervan. Het is uiteindelijk de overkoepelende context waarin ze opereren.
Het produceren van goederen vraagt doorgaans specifieke kennis. Als je vervolgens de producten wilt verkopen in de maatschappij, dan is je kennis daar onlosmakelijk mee verbonden. De achterliggende economische transactie maakt die connectie er niet minder om. Integendeel. Juist het feit dat je weet wat er nodig is voor productie, maakt meestal dat je weet wat de gevolgen zijn van gebruik en ontmanteling. Je bent als producent vaak het best in staat om de impact van de totale levensduur te overzien of in kaart te brengen.
Vervolgens is het je taak om de maatschappij, dus je klanten, hiervan op de hoogte te stellen. Het is natuurlijk ook mogelijk om nieuwe economische modellen toe te passen zoals voorgesteld wordt in de circulaire economie, omdat je uiteraard het eigendom ook kunt koppelen aan de verantwoordelijkheid en kennis. Als we dan toch met z’n allen verantwoordelijk zijn voor onze consumptie, dan kunnen we net zo goed de totale levenscyclus van het geconsumeerde goed centraal regelen. We kopen goederen en diensten uiteraard in vanwege het gemak dat we niet meer zelf een koe hoeven melken en graan te malen voor ons bordje pap ’s ochtends. Dan kan daar het gemak van niet meer zelf de afvalstroom regelen net zo makkelijk bij bedacht worden.
En wie kan beter de goederen en diensten beheren en opruimen dan degene met de meeste kennis van die goederen en diensten?
Het is dan ook vrij onzinnig dat je als producent die verantwoordelijkheid af zou kunnen kopen. Dat is zoiets als zeggen dat je met je opgedane kennis een inschatting maakt en vervolgens die verantwoordelijkheid kunt afkopen middels een economische transactie. Maar dat gaat er dan wel vanuit dat iemand anders diezelfde kennis heeft opgedaan om de verantwoordelijkheid achter de transactie daadwerkelijk te kunnen vervullen. En niet onbelangrijk: daar dan tevens toe bereid is onder de gestelde voorwaarden waaronder de ingeschatte prijs.
En het moge duidelijk zijn dat dit voor onze allergrootste producenten bijna per definitie niet opgaat. Daar zijn er simpelweg te weinig van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten