photo credit: Conversation via photopin (license)Met een coöperatie een groen energie initiatief starten is op zich een nobel streven. De grote energiereuzen, diep verzonken in een vrije markt structuur en nietsontziende politieke lobby, staan inmiddels zo ver van de mensen, de menselijkheid, en de aarde zelf af, dat ze eerder als dreiging worden ervaren dan als baken en rots in de branding van de energietransitie.
Er is derhalve veel te zeggen voor het zelf collectief opwekken van groene energie en die onderling te gebruiken. Er doet zich echter gelijk een interessante tegenstrijdigheid voor welke in één keer duidelijk maakt wat überhaupt het probleem is met het huidige vrije markt denken, maar ook met de door de transitionisti zo geprezen oplossing.
Kennis en Verantwoordelijkheid lopen niet synchroon.
Waarom is dat zo belangrijk dan? Omdat kennis noodzakelijk is om verantwoordelijk te kunnen zijn. En wellicht nog belangrijker, omdat verantwoordelijkheid vereist is om kennis zorgvuldig toe te passen. With great power comes great responsibility, en kennis is macht.
Wat heeft dat met energie coöperaties te maken dan? Nou, ten eerste omdat het hele energievraagstuk en duurzaamheid uiterst ingewikkelde materie is. Daarnaast zijn specifieke oplossingen voor de energievraag ook niet de meest simpele constructies, zowel qua technische infrastructuur, alsook qua politieke en sociale structuur, terwijl energie uiteraard wel als een eerste levensbehoefte beschouwd kan worden.
We hebben daar niet voor niks ooit NUTS bedrijven voor in het leven geroepen. De gemiddelde burger moet zich daar totaal niet druk over hoeven maken, anders dan af en toe rondom verkiezingstijd in globale zin. En als je vervolgens deze behoefte gaat invullen met lokale initiatieven die bovendien ook nog eens veelal afhankelijk zijn van vrijwilligers, dan mag je je best zorgen gaan maken over de continuïteit van die initiatieven.
Energie, en vooral de infrastuctuur zijn ook langjarige onderwerpen, en vragen derhalve continuïteit met een structurele visie en onderhoud. Ook in letterlijke zin zoals onderhoud en implementatie van veranderingen om in te spelen op de toekomstige leveringszekerheid. En je kunt je dus terdege afvragen of je dat vervolgens wilt overlaten aan een stel verveelde pensionado’s die het voornamelijk leuk vinden om NUTS bedrijven een hak te zetten met nul-op-de-meter.
De taak waar we ons voor gesteld zien worden is niet mals, en het is absoluut prachtig om te zien hoe mensen dat zo fantastisch en inventief naar zich toe weten te trekken met lokale initiatieven. Maar het is tegelijk zaak om continuïteit te garanderen voor de volgende generatie, en bijvoorbeeld een overkoepelende structuur te gaan bedenken waar we die initiatieven onder kunnen brengen, zonder de voordelen teniet te doen.
Hoe zo’n overkoepelende structuur eruit zou moeten zien, daar ga ik nog eens goed over nadenken. Wel zou ik heel graag een zeer transparante structuur zien, waar “smart sharing” van zowel energie, maar ook en vooral van kennis, een integraal onderdeel zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten