Om een idee te geven wat de term “Power to the People” eigenlijk inhoud schetsen we eerst even een beeld van de toekomstige energiehuishouding. Het is iedereen inmiddels wel duidelijk dat we hard op weg zijn naar decentrale energie opwekkingen door particuliere en lokale initiatieven. Deze initiatieven richten zich vooral op zonne- en windenergie, en hoewel dit betrouwbare manieren van energieproductie zijn, is de opbrengst uiteraard variabel.
Om deze variatie op te vangen zullen systemen dus gekoppeld moeten worden aan lokale opslag, en het is met name die lokaliteit die door veel partijen verschillend geïnterpreteerd lijkt te worden. Maar op termijn kan deze opslag op elke willekeurige schaalgrootte geïmplementeerd worden. Dus van een batterij in huis om de nachtelijke vraag op te vangen tot bijvoorbeeld een redox flow cell in een transformatorhuisje om de elektriciteitsvraag in de wijk op te vangen.
En met voortschrijdende technologie kunnen al deze verschillende energiesystemen met elkaar communiceren om de opgeslagen energie uit te wisselen. Deze uitwisseling vind uiteraard plaats op basis van een vraag en aanbod markt, welke dus liefst in realtime door diezelfde systemen bepaald moet worden. Het meest interessante aspect hierbij is dat, net als internet, de lokatie van de systemen niet heel erg veel uitmaakt. Je kunt dus kiezen uit meerdere wijken om mee uit te wisselen, en je kunt uiteindelijk die uitwisseling uitsmeren over de tijd.
Er zal dus grote vraag zijn naar systemen die dergelijke uitwisseling mogelijk maken, maar belangrijker nog, er zal nog veel meer vraag zijn naar de software die dergelijke uitwisseling automatiseert. Geautomatiseerde energiemanagementsoftware voor lokale uitwisseling met realtime marktwerking is absoluut een gouden kans voor softwareontwikkeling.
Wat is hiervoor nodig? Een open uitwisselstandaard is een absolute vereiste. En ja, op Europese, en liefst op wereldschaal. Er is overigens voldoende tijd om dit op de rails te krijgen.
Het begint echter al langer hoe meer onhoudbaar te worden om netwerkbeheer en productie te scheiden. Het probleem met deze scheiding is dat er in principe geen algemene overkoepelende verantwoordelijkheid is voor het geheel. En het is juist in het geheel van productie, opslag, en uitwisseling waar enorme efficiency winsten zijn te behalen. Het is met name in zo’n redundant netwerkmesh met uitwisseling dat vraag en aanbod perfect op elkaar aan kunnen sluiten met oneindig hoge betrouwbaarheid van leverantie. (En dus niet zoals nu dat er meer geproduceerd moet worden dan er gevraagd zal worden.)
Kortom, het is waarschijnlijk nodig om ook de connectie tussen lokale productie- en opslagsystemen naar onszelf toe te trekken als voorschot op een eigen netwerksysteem. Hoe vervelend dit ook kan uitpakken binnen bestaande wetgeving op nationaal en Europees niveau. Innovatie is in dit geval toch echt belangrijker dan beschermingsconstructies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten