photo credit: High Power. via photopin (license)
Een aantal jaar geleden, in een grijs verleden, adverteerden de Eneco’s en Nuon’s van deze wereld met zonnepanelen. Dat waren ietwat dubieuze advertenties, niet zozeer vanwege de vorm, maar meer vanwege de propositie.
In die tijd waren zonnepanelen nog relatief duur, hadden derhalve een lange terugverdientijd en de zakelijke propositie was op zijn zachts gezegd nauwelijks rendabel. Laten we zeggen een afschrijvingstijd van 25 jaar, een terugverdientijd van 20 jaar (als je geluk hebt), en een investering van minimaal 30k euries. Toch werd dit aangeboden aan consumenten.
Ik heb mij indertijd naarstig zitten afvragen waarom ze dit aanboden. Stel dat een dergelijke propositie rendabel is, waarom zou je dit dan niet gewoon als bedrijf installeren en zelf beheren? De kans is groot dat een gemiddelde consument geen 25 jaar vooruit kijkt, ergens na 7 tot 12 jaar verhuist, geen energiedeskundige is, en dus nooit voor een dergelijke propositie kan kiezen.
Het had veel weg van misleiding. Een domme misleiding en een domme fout. Als je het idee van een smartgrid, dat toen reeds de ronde deed, goed had begrepen, dan besefte je dat het uiteindelijk draait om locaties, locaties, locaties. Want als je energie moet produceren in een decentrale structuur, dan moet je dus zorgen dat je de locaties beheert. Zoveel mogelijk locaties.
Zet die zonnepanelen bij mensen op de daken, desnoods onder kostprijs, en zorg dat je zoveel mogelijk locaties in handen krijgt. Doe ervaring op met de integratie van decentrale opbrengst, en wordt uiteindelijk de nummer 1 leverancier van decentraal opgewekte elektriciteit. Het is niet anders dan in de begintijd van internet, toen waren het verkrijgen van aansluitingen ook vele malen belangrijker dan de kosteneffectiviteit.
Je ziet nu dus de effecten van die vreemde zakelijke proposities indertijd. Geen fatsoenlijke business ethos, met als gevolg energiemaatschappijen die naarstig op zoek zijn naar nieuwe verdienmodellen om te overleven na de energietransitie. En waar komen ze dan mee? Met van die vreemde constructies waarbij ze facilitaire diensten willen gaan aanbieden. Ze verworden tot simpele installatiebureau’s, of, oh gruwel, denken dat ze met een app en slimme IoT apparaten een toekomst hebben.
Als je dan toch facilitaire activiteiten wil starten, bied dan tenminste services en producten rondom een integrale visie. Laat zien dat je idee hebt hoe de toekomstige stroomproductie en gebruik gestructureerd zullen zijn en speel daar dan op in met je producten. Haal de kennis weer naar je toe.
Want dat was de cruciale fout in die originele propositie jaren geleden: dat je feitelijk zelf de kennis hebt om een behoorlijk ingewikkelde businesscasus fatsoenlijk door te rekenen, maar dat je dat vervolgens aan de klanten probeert af te schuiven. Neem die verantwoordelijk weer terug en zoek de beste componenten bij elkaar voor complete systemen. Zet er desnoods je eigen naam op, als garantie voor installateurs dat ze dan het beste complete systeem aanschaffen.
Zorg vervolgens voor het aan elkaar knopen van hele wijken, voor het verdisconteren, en begin te werken met app ontwikkelaars aan slimme uitwisseling en controle, maar ga dat in hemelsnaam niet zelf zitten doen.
En bovenal: maak energie uitwisselbaar tegen andere vormen van productiviteit, dus niet alleen tegen geld. Elektriciteit kopen met geld is zo passé. Elektriciteit is feitelijk de meest betrouwbare bron voor productiviteit. Elektriciteit is productiviteit. Elektriciteit is geld. En zonder elektriciteit geen computercapaciteit. Kortom: elektriciteit is een soort van ultieme bitcoin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten